اثر نانو ذرات بتاکازئینی بر دسترسی زیستی و جذب سلولی کمپلکس پلاتینی به عنوان داروی ضد سرطانی

چکیده زمینه و هدف: درمان اکثر سرطان ها به دلایل انحلال پایین و سمیت بالای داروها مشکل بوده و نیاز به کپسوله کردن و رسانش هدفمند به منظور اثرات درمانی بیشینه می باشد. هدف این مطالعه بررسی اثر نانو ذرات بتاکازئینی بر دسترسی زیستی و جذب سلولی کمپلکس پلاتینی به عنوان داروی ضد سرطانی بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی بررسی خصوصیات شیمی فیزیکی و اندازه نانوذرات بتاکازئینی حامل دارو با استفاده ازدستگاه پراکنش دینامیک نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی شد. سپس جهت ارزیابی سمیت کمپلکس پلاتینی، سلول-های سرطان روده در غیاب و در حضور غلظت های مختلف کمپلکس آزاد پلاتین و نانومیسل های لود شده با کمپلکس پلاتین به مدت ٢٤ و ٤٨ ساعت انکوبه شدند. مقادیر ic50 (غلظتی از ترکیب که باعث ایجاد 50درصد مرگ و میر در سلول می شود) با استفاده از روش mtt محاسبه شد. داده ها با آزمون آماری آنالیز واریانس و آزمون تعقیبی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در غلظت ١ میلی گرم بر میلی لیتر بتاکازئین، نانوذرات بتا کازئینی حامل دارو در محدوده ١۰۰ تا ٣۰۰ نانومتر سنتز شد. به علاوه، میزان مرگ و میر در سلولهای سرطانی به وسیله کمپلکس پلاتینی به شکل رها(بدون کپسول) و با کپسول به ترتیب ٧۰ و ٢٦ میکرومولار در ٢٤ ساعت و٦۰ و ٢١ میکرومولار در ٤٨ ساعت بود. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که دسترسی زیستی کمپلکس پلاتین به شکل کپسوله افزایش می یابد و این سیستم دارورسانی جدید می تواند کاندیدای مناسبی جهت درمان سرطان ها باشد. واژه های کلیدی: بتاکازئین، کمپلکس پلاتین، دسترسی زیستی، نانوحامل، میسل